Sampai jumpa sobat
(Tot ziens vriend!)
Op 6 mei 2019 moest ik tot mijn grote verdriet afscheid nemen van pa die alles voor mij betekende.
Niets was hem teveel om ervoor te zorgen dat ik vroeger naar school kon gaan en kon studeren zodat ik een beter leven kon leiden dan hij zelf heeft gehad.
Nadat ik ook meer en meer van hem te horen kreeg welke verschrikkelijke last hij vanuit zijn diensttijd in Indonesië dag in dag uit moest torsen kon ik alleen maar meer respect en bewondering voor hem krijgen. Pa is voor mij een echte held geworden en het gemis is nog steeds erg groot.
Als jonge puber heb je de oorlog meegemaakt,
Als jonge vent naar het verre Indonesië gezonden,
Zij aan zij heb je met je kameraden in dit verre land toen gestreden,
Na 3,5 jaar kwam je terug, schijnbaar gezond,
De draad weer opgepakt en verder met je leven,
Met werk en vele hobby’s vulde je de dagen,
Je geheugen was zo goed en liet je nooit in de steek,
Na je pensionering dachten we, hij zal nu wel meer tijd voor zichzelf gaan nemen,
Maar door ouderdom ging ook dat op den duur niet meer,
Veel zaken heb je met me gedeeld,
Je bent nu aan het einde van je patrouille aangekomen,
Nu begint voor mij het echte lijden, |
![]() |