MOOIE HERINNERINGEN

 

2002 heeft ons beslist geen geluk gebracht
om eerlijk te zijn hadden we dat wel een beetje verwacht

 

Veel te veel nare dingen zijn gebeurd om op te noemen
en een aantal van ons weten wat wij hiermee bedoelen

 

De accu was leeg, dus lekker op vakantie met de hond
maar ja, daar was ook nog Tiny’s zieke moeder die bestond

 

Wederom moest ze in het ziekenhuis worden opgenomen
en weer waren daar die kanker symptomen

 

Zijn toch maar even op vakantie geweest
het viel ons wel op, de hond is zo bedeesd

 

Helaas werd de accu niet voller
in ons hoofd bleef steeds iets anders dollen

 

Dus er maar eens over gesproken
en de vakantie dan maar afgebroken

 

Terug naar huis, als in een bliksemschicht
want moeder had toch wel Tiny gemist

 

Amper thuis moesten we vernemen
dat alle hoop was opgegeven

 

Ma had zich nog iets voorgenomen
samen met ons de kerst doorkomen

 

Ineens, als donderslag bij heldere hemel
was ons nog maar weinig tijd gegeven

 

Rustig en zonder pijn is ze heengegaan
en wat belangrijk is, Tiny heeft er naast gestaan

 

Er bleef ons slechts nog een ding
denken aan de mooie tijden als herinnering

 

Al onze zorgen verdwenen in het niet
daarvoor in de plaats kwam intens verdriet

 

Onze goede vrienden wisten ons te steunen
op hun schouders konden we toen leunen

 

Helaas kwam daar ook weer gelijk verdriet
waarom zien we die ene persoon eigenlijk niet

 

Haar toch toen zoveel gegeven
mogen wij nu niet een stukje nemen?

 

Maar ze was veranderd, ze begon een nieuw leven
en kon wellicht daarbij even niemand anders nog aandacht geven

 

Voorbij waren de dingen die we gezamenlijk deden
zo mee en mee, werden we vreemden

 

Maar misschien zal het weer herstellen
en komen we terug op wat wij ons vertelden

 

En dat wat wij wilden geven
een vriendschap voor het leven

 

Mocht het niet zo zijn, gewoon accepteren
er zijn zoveel dingen die we nog moeten leren

 

Wat rest is dan slechts een ding
denken aan de mooie tijden als herinnering

 

We weten nu hoe hard het leven kan zijn
er stond ons nog iets te wachten: heel veel pijn

 

Afstand moeten nemen van het liefste dat wij hadden
nee, dat mocht niemand nu meer van ons verwachten

 

Weer was er de ondraaglijke tijd tussen hoop en vrees
eigenlijk gelukkig, is hij maar kort geweest

 

Onze hoop werd snel de grond in geboord
de kanker had wederom gescoord

 

Totaal verslagen moesten we vernemen
dat Aron nog maar een paar weken had te leven

 

Vertwijfeling, radeloosheid, paniek en verdriet
op dat moment hielp het allemaal niet

 

Er was alleen pijn, over de beslissing die we moesten nemen
Aron , onze een en alles, mocht niet meer blijven leven

 

Altijd hebben we gezegd niet egoïstisch te zullen zijn
hem het leven te nemen, en te behoeden voor de pijn

 

De beslissing hebben we genomen, en ik heb het geweten
ik zal hem ook de rest van mijn leven niet meer vergeten

 

Ik blijf erbij dat we het beste hebben gedaan
rest nog de vraag hoe het met ons verder zal gaan

 

De draad proberen op te pakken, door met het leven
ook zonder Aron, die ons zoveel heeft gegeven

 

Vanmorgen, ik kwam de trap af, ik miste een ding
ik moest gelijk denken aan die mooie tijden, als herinnering

  

 Verdriet 

 

 aron3
 gebroken-hart-300x225