2 JAAR LATER

Nu 2 jaar geleden afscheid van je genomen
je leeft nog steeds voort in al mijn dromen.

Velen zeggen, de tijd zal alle wonden helen
ze zouden het zelf alleen eens moeten beleven.

De intense pijn en het grote verdriet
dat is wat bijna niemand aan je ziet.

Het feit dat je niet meer bij me kunt zijn
doet na al die tijd nog steeds veel pijn.

Sommigen zullen denken: Het was maar een hond
zij begrijpen niet hoe jij in ons leven stond.

Een trouwe kameraad en onze eerlijkste en beste vriend
die zeker een langer leven had verdiend.

Enkele dagen nadat ik afscheid van je genomen had veranderde er iets
plotseling en onverwacht was het daar, zomaar uit het niets.

Het plezier wat ik altijd zo had gehad
dat was het wat op dat moment in mij brak.

Maandenlang is alles aan mij voorbijgetrokken
geen idee hoe ik deze schijnwereld kon stoppen.

Langzaam kwam het besef dat ik nog iets was verloren
het vertrouwen in anderen was mij ontnomen.

Diegene die ik zoveel steun en vertrouwen had gegeven
was er niet voor ons toen we het nodig hadden, zelfs niet heel even.

Dat laatste is een feit waar ik mee moet leren leven
zal het misschien nooit meer iemand gaan geven.

Gelukkig zijn er nog mensen waar ik op kan bouwen
kan ze alleen dat belangrijke woord niet meer geven: vertrouwen.

Jammer voor de mensen die ik het niet meer kan geven
ook zij moeten hiermee leren leven.